Η ΜΠΕΚΑΤΣΑ

ALGO DE BECADAS @ Yahoo! Video




Το δεύτερο πιο αγαπημένο μου θήραμα είναι η Μπεκάτσα η αλλιώς «Βασίλισσα του δάσους», «βελουδομάτα», «μακρομύτα», «μυστηριώδης κυρία». Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που της έχουν αποδοθεί κατά καιρούς.
Και όχι αδίκως. H μοναδικότητά της, τόσο ως προς την εμφάνιση όσο και ως προς τη συμπεριφορά, την κάνει ένα εξαιρετικό και πολυπόθητο θήραμα. Το κυνήγι της Scolopax Rusticola είναι διαδικασία μαγική.



Εδώ είναι αναμφισβήτητα το βασίλειο του Γκόρντον σέττερ .
Σ αυτό το θήραμα αναδεικνύει όλες τις κυνηγετικές του αρετές και δικαιολογεί την υπέροχη ύπαρξη του σαν σκύλος δείκτης .

Με λίγα λόγια ένα από τα καλύτερα μπεκατσόσκυλα που μπορούν να υπάρξουν .
Η ζωή της μπεκάτσας είναι μία μακριά διαδρομή γεμάτη από ταξίδια και περιπέτειες και πολλούς κινδύνους, άλλοτε με καταστάσεις τρυφερές και άλλοτε σκληρές . Μόνο ο μπεκατσοκυνηγός γνωρίζει την ζωή της , τις παραξενιές και τις ιδιαιτερότητες αυτού του μαγικού πουλιού. Ο πραγματικός μπεκατσοκυνηγός την κυνηγάει ναι , ίσως και σκληρά και καμιά φορά ανελέητα , αλλά και την αγαπάει και την σέβεται και όταν χρειάζεται την προστατεύει . Επειδή είναι το αγαπημένο θήραμα του , αυτή η μανία, αγάπη του τον σπρώχνει να μπει – καταλάβει – γνωρίσει τα μυστικά και τις ιδιαιτερότητες αυτού του πουλιού.

Η μαγική ιστορία του πουλιού αυτού , (που αγαπιέται όσο κανένα άλλο σε τόσες χώρες και ηπείρους από διαφορετικούς λαούς και φέρνει κοντά ανθρώπους που μιλούν γλώσσες άγνωστες , διαφορετικού χρώματος και σίγουρα διαφορετικών πολιτισμών και κουλτούρας , να καταλαβαίνει απόλυτα ο ένας τον άλλο όταν μιλούν για την Βασίλισσα των δασών , την μακρομύτα , βελουδομάτα , την Μπεκάτσα) αρχίζει!!

Στην αρχή του Μαΐου κάποια αυγά σπάνε.. Βρισκόμαστε σε ένα πυκνό δάσος σε κάποια βόρεια κρύα χώρα της Ευρώπης . Στο έδαφος , σε μία φωλιά πρόχειρη , κατασκευασμένη από μερικά κλαράκια και φύλλα ξερά , μερικά μικρά μπεκατσάκια… βλέπουν για πρώτη φορά το φως της ημέρας. Κάνει ακόμη κρύο , το χιόνι είναι παντού γύρω από τα μικρά .
Δεν θα επιβιώσουν όλα , τα πιο αδύνατα θα υποκύψουν στις δύσκολες συνθήκες και μερικά από αυτά θα γίνουν τροφή που είναι απαραίτητη για την επιβίωση κάποιων αρπακτικών.
Η σκληρή πραγματικότητα της επιβίωσης στην άγρια φύση. Από αυτά , όσα επιβιώσουν στους πολλούς και διάφορους κινδύνους του δάσους , χρειάζονται ακόμη την φροντίδα και την προστασία της μητέρας. Η μητέρα γεμάτη αγάπη , θα πάει να βρει την τροφή που χρειάζονται , ειδικά σκουλήκια , κολεόπτερα και γενικά ζωική τροφή (μεγάλη ανάγκη μικρών σε πρωτεΐνες ζωικές για γρήγορη ανάπτυξη). Η όρεξη των μικρών είναι μεγάλη και σχεδόν ατελείωτη, σχεδόν κάθε μέρα τρώνε τροφή που ισοδυναμεί με το βάρος τους . Σε αυτή την περίοδο η ζωή τους , είναι ακόμη πολύ μικρά για να είναι αυτόνομα , μα σε μικρό χρονικό διάστημα θα πάνε μόνα τους για την εύρεση της τροφής τους.



Προς στιγμήν περιορίζονται στο να παίζουν , κυνηγώντας τα έντομα η με ένα σκουλήκι που κάποιο κατάφερε να πιάσει. Σ' όλη αυτή την διαδικασία το βλέμμα της μαμάς μπεκάτσας είναι πάνω τους , όπως και το χαρακτηριστικό γλυκό κάλεσμα Κρ ,κρ, κρ . Αυτή όμως η γαλήνια εικόνα της ζωής της οικογένειας διαταράσσεται ξαφνικά από την επίσκεψη ενός θηρευτή , που και αυτός αγωνίζεται να επιζήσει και να ταΐσει ίσως τα δικά του μικρά.
Στην παραμικρή ένδειξη κινδύνου τα μικρά πετρώνουν,με όλη την σημασία της λέξεως, το πτέρωμα τους με το φοβερό σχεδιασμό των χρωμάτων (προσφορά της μητέρας όλων της Φύσης) , τους προσφέρει τέλεια κάλυψη. Επίσης η μητέρα τρέχει να τα σκεπάσει με ξερά φύλα η να τα βάλει ανάμεσα στα πόδια της , ώστε να τα πάει σε καλύτερο μέρος για μεγαλύτερη κάλυψη.

Η μητέρα αν δει ότι ο θηρευτής επιμένει και πλησιάζει ακόμη , τότε σηκώνεται και παριστάνοντας την τραυματισμένη προσπαθεί να τον κάνει να την ακολουθήσει, ώστε να τον απομακρύνει από τα μικρά της. Καμιά φορά πέφτει και θύμα του αρπακτικού στην προσπάθεια να σώσει τα παιδιά της.

Η μπεκάτσα κατά την διάρκεια της ζωής της , απειλείται από πολλούς θηρευτές , μα ευτυχώς η Φύση της έχει προικίσει με όπλα πολύ δυνατά για την άμυνα της. Το φτέρωμα της με τα χρώματα του εδάφους στο δάσος, η όραση της , η ακοή της είναι μερικά από τα βασικά όπλα της. Όσο μπορεί προσπαθεί να μείνει μακριά από τους κινδύνους , είναι μοναχικό πουλί, Την ημέρα περιορίζεται σε μικρές μετατοπίσεις , με λίγα βήματα στο έδαφος. Την νύχτα αντιθέτως πετά προς εύρεση της τροφής της και αλλαγή περιοχής. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι την εποχή του ζευγαρώματος , που πετά και την ημέρα , όπως και την εποχή της φωλιάς . Σ' αυτές τις περιόδους έχουμε απώλειες της τάξεως του 30% περίπου.



Από τους μεγαλύτερους θηρευτές της μπεκάτσας έχουμε , την αλεπού , το κουνάβι, την νυφίτσα και το γεράκι , μπούφο κλπ. Το κάθε ένα από αυτά τα αρπακτικά χρησιμοποιεί της δικές του μεθόδους για να την πιάσει. Η αλεπού επιμένει αν νομίσει ότι υπάρχει πουλί κοντά και προσπαθεί με πολλή μεθοδικότητα και υπομονή να την βρει και επειδή ζει στο ίδιο περιβάλλον την συναντά τακτικά . Η νυφίτσα κάνει μεγάλη καταστροφή στα αυγά και στα μικρά.
Αν τα μικρά καταφέρουν να επιζήσουν από όλους αυτούς τους κινδύνους και φτάσουν στην ηλικία των δύο μηνών , τότε είναι έτοιμα να ζήσουν μόνα τους την μοναχική και περίεργη ζωή τους.

Όταν φτάσει οι πρώτες μέρες του φθινοπώρου και οι μέρες αρχίζουν μα γίνονται πιο μικρές , τότε οι νεαρές μπεκάτσες αρχίζουν να αισθάνονται , ένα μυστηριώδες δυνατό κάλεσμα από τον Νότο. Είναι οι νέες που φεύγουν πρώτες και αρχίζουν την μετανάστευση για τον νότο , κάποια νύχτα του φθινοπώρου , οδηγούμενες μόνο από το ένστικτο σε ένα μακρινό ταξίδι που κάνουν για πρώτη φορά στην ζωή τους , χωρίς να έχουν κάποια προηγούμενη εμπειρία .

H δύναμη που έχει αυτό το ένστικτο , που τους έχει δώσει η φύση ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να εξηγηθεί τελείως. Μετά ακολουθούν τα μεγάλα θηλυκά (που ζυγίζουν περίπου 380-450 γρ) , οι μοναδικές που μπορούν να αντέξουν σε θερμοκρασίες κάτω των -10 Κελσίου Κατά την διάρκεια του μακρινού ταξιδιού τους , οι νεαρές μπεκάτσες πετούν μόνες τους η το πολύ με άλλους ένα η δύο συντρόφους. Οι διαδρομές της μετανάστευσης που ακολουθεί , εξαρτάτε από τον τόπο που γεννήθηκε.

Η μπεκάτσα πετάει συνήθως μόνο την νύχτα , πραγματοποιεί πτήσεις των 300-400 χιλιομέτρων με μία ταχύτητα των 60 χιλ ανά ώρα περίπου και σ' ένα ύψος που εξαρτάται από την μορφολογική κατασκευή του τόπου , περίπου είναι από μερικές δεκάδες μέτρα , έως 1-2 εκατοντάδες μέτρα. Τα εμπόδια που συναντά είναι πολλά και διάφορα . Η ομίχλη, οι κακοκαιρίες , συχνές αυτή την περίοδο αναγκάζουν το πουλί να αλλάξει πορεία . Πολλές απώλειες έχουν σημειωθεί από τα καιρικά δύσκολα φαινόμενα . Σε περιπτώσεις δύσκολων καιρικών φαινομένων , παρατηρούνται και μεγάλα κοπάδια από μπεκάτσες που μετακινούνται μαζικά η πέφτουν σ' ένα τόπο πολλές μαζί.



Το καιρικό φαινόμενο που ταλαιπωρεί σε μεγάλο βαθμό την μπεκάτσα και φτάνει σε σημείο κινδύνου για την ζωή της, είναι ο παγετός. Στον πάγο η μπεκάτσα δεν μπορεί να βρει την τροφή της , πρώτον γιατί το έδαφος είναι σκληρό και δεν μπορεί να το τρυπήσει με το ράμφος της , επίσης τα σκουλήκια δεν βγαίνουν κοντά στην επιφάνεια , αλλά αντιθέτως λόγο καιρού πάνε πιο βαθιά μέσα στο χώμα. Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και σε πολλές μεγάλες περιοχές και χώρες , τότε η μπεκάτσα αδυνατίζει σιγά σιγά μέχρι να γίνει η σκιά του εαυτού της και στο τέλος έρχεται και ο θάνατος. Σε μεγάλους ξαφνικούς παγετούς , έχουν παρατηρηθεί μπεκάτσες με το ράμφος μέσα στο χώμα, να έχουν μείνει έτσι εγκλωβισμένες στην γη .

Η περίοδος του ξεχειμωνιάσματος φτάνει περίπου μέχρι το τέλος του Φεβρουάριου , αρχές Μαρτίου. Οι μπεκάτσες παραμένουν πιστές στις περιοχές και τα μέρη που έχουν διαλέξει μέσα στα διάφορα χρόνια της ζωής τους. Συνήθως είναι μέρη παραλιακά κοντά στις ακτές η μέρη – περιοχές με κλίμα υγρό . Μερικά όμως άτομα κάνουν μακροχρόνιες παραμονές μακριά από τις ακτές, μέχρι που το κρύο γίνεται πολύ δυνατό και τις σπρώχνει σε ζεστότερα μέρη.

Είμαστε στα τέλη του Οκτωβρίου οι μπεκάτσες κινούνται νοτιότερα σε περιοχές με ζεστότερο κλίμα. Επιτέλους στα μέσα Νοεμβρίου , φτάνουν μαζικά στις ακτές της Μεσογείου , πάντα αναλόγως του καιρού. Oι μπεκάτσες έχουν διανύσει την Ευρώπη και έχουν φτάσει στον τόσο ποθητό σταθμό γι' αυτές την Μεσόγειο. Μια περιοχή γεμάτη από ευκαλύπτους, δροσερά πουρνάρια , ποτάμια , κοιλάδες με παχιά σκουλήκια , δάση από πεύκα κλπ Εδώ οι βροχές έχουν ετοιμάσει γι' αυτές ένα ατελείωτο τραπέζι γεμάτο από πλούσια εδέσματα που τόσο χρειάζονται μετά το μεγάλο ταξίδι τους, το οποίο πλέον έχει ξεχαστεί μαζί με όλες τις δυσκολίες του . Σ ' αυτές τις ιδανικές συνθήκες , ξεκουράζονται και ξεχειμωνιάζουν, παχαίνουν οι μπεκάτσες , ώστε να είναι έτοιμες για το ταξίδι της επιστροφής.


BECADAS EN FAMILIA @ Yahoo! Video


Aλλά και εδώ οι κίνδυνοι δεν σταματούν , τους περιμένουν οι τοπικοί θηρευτές του δάσους αλλά και ο άνθρωπος , ίσως ο μεγαλύτερος κίνδυνος γι' αυτές.
Οι νέες μπεκάτσες βρίσκονται γρήγορα αντιμέτωπες με τους κυνηγούς . Ίσως καταφέρουν να γλιτώσουν, ίσως τραυματιστούν . Αν το τραύμα δεν είναι βαρύ ην φύση έχει προικίσει την μπεκάτσα με ιατρικές γνώσεις !! ναι ακριβώς με ιατρικές γνώσεις.
Αν ένα σκάγι έχει τραυματίσει ένα πόδι η μια φτερούγα η το ράμφος της , η μπεκάτσα θα κόψει και θα πετάξει το μέρος που δεν υπάρχει περίπτωση να αναρρώσει και το υπόλοιπο μέρος θα το καλύψει με λάσπη , φτερά , χορταράκια και σάλιο και με επιδεξιότητα χειρούργου θα φτιάξει μια αλοιφή που με αυτή θα καλύψει την πληγή. Μετά από λίγες μέρες το πουλί θα γίνει καλά. Πολλές φορές έχουν παρατηρηθεί μπεκάτσες με πληγές παλιές που έχουν γιατρευτεί η πουλιά με τραυματισμένα μέρη καλυμμένα από την αλοιφή!!

Αυτή η πρώτη συνάντηση με τους κυνηγούς αφήνει στα νεαρά πουλιά μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν ποτέ τους. Από αυτή την στιγμή στον οποιονδήποτε ασυνήθιστο θόρυβο τα πουλιά θα πετάξουν μακριά η θα κοιτάξουν να κρυφτούν όσο καλά μπορούν.
Όταν έρχεται η νύχτα , η μπεκάτσα πετάει για τα αγαπημένα μέρη της όπου εκεί πλένεται και καθαρίζεται και τρέφεται . Το νερό γι' αυτήν είναι απαραίτητο . Καμιά φορά πετάει σε λιμνάζοντα χαμηλά νερά , όπου συναντά τα ξαδέρφια της τα μπεκατσίνια .



Μα ούτε εκεί μπορεί να είναι ήσυχη. Τα νυχτόβια αρπακτικά την περιμένουν . Η μπεκάτσα λόγο όλων αυτών των κινδύνων , δύσκολα φτάνει την ηλικία των 6-7 ετών . Η μέση χρονική διάρκεια της ζωής μίας μπεκάτσας είναι περίπου τα 2-3 έτη. Ο χειμώνας σχεδόν τελειώνει, στα ψηλά δέντρα τα κλαδιά και τα φύλα είναι ξερά και ο ήλιος είναι συνέχεια πιο ψηλά στον ουρανό. Κατά το τέλος του Φεβρουαρίου , οι ημέρες μακραίνουν και η θερμοκρασία είναι πιο γλυκιά.
Η νεαρή μπεκάτσα αρχίζει να νιώθει την ανάγκη να ξαναφύγει προς τα βόρεια για την χώρα και τον τόπο που γεννήθηκε. Η μεγάλη ηλιοφάνεια αλλάζει σε αυτήν φυσιολογικές καταστάσεις και αρχίζουν και οι ορμόνες της να την πιέζουν για ζευγάρωμα . Οι καλές θερμοκρασίες , οι άνεμοι νότιοι και νότιο-δυτικοί θα βοηθήσουν την αποδημία της στον βορά, έτσι το πουλί θα αφήσει την Μεσόγειο για τις Β. χώρες.

Μετά από ένα δύσκολο ταξίδι και αφού περάσει πολλούς κινδύνους θα γυρίσει στον τόπο που γεννήθηκε. Η ηλικία της πλέον είναι κατάλληλη για ζευγάρωμα και παρότι εδώ κάνει ακόμη κρύο δυνατό , η μοναδική της σκέψη είναι στον ζευγάρωμα και στην αναπαραγωγή του είδους. Ψάχνει δε να βρει το κατάλληλο μέρος για την φωλιά. Τα αρσενικά έχουν αρχίσει το τραγούδι τους και το ψάξιμο της συντρόφου. Τα βλέπουμε να σηκώνονται σε μικρές πτήσεις επίδειξης, να τραγουδούν …. Γκρου..γκρου..γκρου.. ακολουθούμενο από ένα πσιιι… πσιιι τραβηχτό. Αυτοί οι όμορφοι ήχοι , ξεσηκώνουν τα θηλυκά που βρίσκονται στο έδαφος. Και επιτέλους απαντούν , πετούν στα αρσενικά και πετούν μαζί για μικρό διάστημα και μετά κάθονται μαζί στο έδαφος. Αφού παίξουν , χαϊδευτούν και ξαναπετάξουν μαζί , στο τέλος ζευγαρώνουν .


Intimidades de la becada @ Yahoo! Video



Σε μια πρόχειρη φωλιά στο έδαφος , η θηλυκιά γεννά τα αυγά της, αυτό διαρκεί περίπου 4-6 ημέρες ενώ η επώαση διαρκεί 22-23 ημέρες . Τα αυγά ανοίγουν μετά από τρεις εβδομάδες . Σε περίπτωση που τα αυγά καταστραφούν το θηλυκό αμέσως γεννά άλλα.
Όταν τα μικρά γεννηθούν ξεκινά ένας καινούργιος κύκλος ζωής για αυτό ο σπουδαίο πουλί που είναι η μπεκάτσα