Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ (ΜΙΑΣ ΒΕΛΟΥΔΟΜΑΤΑΣ)

Άλλη μία μέρα δύσκολη, λόγου του χιονιά πάντα στο όμορφο καφενεδάκι του χωριού μου , περιμένοντας την καλυτέρευση του καιρού , έτοιμος με πλήρη εξάρτηση για να βγω για την πολυπόθητη αναζήτηση του δεύτερου αγαπημένου θηράματος μου και ενώ οι μαυροκόκκινοι διάβολοι είναι πολύ νευρικοί λες και αισθάνονται την παρουσία της.
Εγώ κοιτώ έξω από το όμορφο ξύλινο παράθυρο τις χοντρές νιφάδες του χιονιού και τον άνεμο νιώθω σαν να μου ψιθυρίζει μέσα στο μυαλό μου κάποιος.



Ειλικρινά, άκουσα-διάβασα-έφτιαξα-αντέγραψα-ονειρεύτηκα και εγώ δεν ξέρω, αυτή την όμορφη ιστορία που μου αρέσει πολύ. Ας είναι καλά η ποιότητα του τοπικού τσίπουρου και της γλυκιάς ζέστης από την ξυλόσομπα !!!

Ένας ήχος περίεργος σαν γλυκός ψίθυρος και να μου λέει. Γεια σου έφτασα επιτέλους και να σου συστηθώ με λένε Αγάπη και είμαι ένα πλάσμα , μοναχικό , δύσκολο ,δύστροπο, πονηρό και με πολλά καπρίτσια , αλλά εσύ και οι άνθρωποι του σιναφιού σου είστε τρελά ερωτευμένοι !μαζί μου παρότι πολλές φορές σας τρελαίνω μετά καμώματα μου.

Έρχομαι από πολλή μακρινά μέρη και στο ταξίδι μου συνάντησα πολλά εμπόδια , αλλά τα ξεπέρασα όλα για να φτάσω σε σένα και στην όμορφη αγνή πατρίδα σου που είναι και το τέλος του μακρινού ταξιδιού μου και δικιά μου δεύτερη πατρίδα.



Η πρώτη πατρίδα μου είναι αυτή που γεννήθηκα και εκεί θα γυρίσω αν τα καταφέρω να γεννήσω τα παιδιά μου , η δεύτερη πατρίδα μου είναι εδώ που θα ξεχειμωνιάζω, που θα μου παρέχει τροφή και κάλυμμα μέχρι να πάρω τον δρόμο της επιστροφής ..

Οι άλλες χώρες που περνώ είναι απλά σταθμοί σε αυτή την πορεία μου και καμιά δεν έχει ούτε η πρώτη μου αγάπη αυτό το χαρακτηριστικό που έχει η δικιά σου το απέραντο γαλάζιο του ουρανού της και της θάλασσα της που μου δείχνει ότι έφτασα.

Μπήκα στο σπίτι μου , το καθάρισα φύλλο-φύλλο, την τροφή μου θα την βρω σκάβοντας προσεχτικά το προσοδοφόρο έδαφος του δάσους .

Έρχομαι κάθε χρόνο , και όπως πέρσι πρέπει να πω ότι λαχταρώ να γευτώ τους όμορφους- πλούσιους μεζέδες που προσφέρουν τα Ελληνικά δάση.
Επίσης ξέρω καλά ότι θα ξανασυναντηθούμε.

Τώρα πρέπει να κάνω την βόλτα μου , για να βρω τα καλύτερα μέρη του δάσους και που τελειώνει το πυκνό , γιατί είμαι πολύ μικρή για να βρεθώ στο τηγάνι με την σάλτσα. Ίσως αργότερα όταν είμαι γριά και κουρασμένη το επιτρέψω.



Είμαι εδώ αρκετές μέρες και κανείς δεν έχει έρθει, είναι και αυτός ο παλιόκαιρος, σήμερα όμως βλέπω και αισθάνομαι μεγάλη βελτίωση, έχω και μία διαίσθηση ότι κάτι θα συμβεί κάτι μεγάλο.

Δεν πέφτω έξω, να που το δάσος γεμίζει φωνές από σκύλους και ανθρώπους, για να δω τι γίνεται. Δύο αυτοκίνητα έχουν σταματήσει κάτω από τα δέντρα, πόρτες ανοίγουν συνεχώς, σκυλιά τρέχουν δεξιά αριστερά, φωνές, φασαρία, αλλά από ένστικτο δεν με φοβίζουν αυτοί, με φοβίζει αυτός ο νεοφερμένος κυνηγός που ήρθε αθόρυβα από το πουθενά και μόνος του τώρα με τα δύο σκυλιά του ψάχνει μεθοδικά την απέναντι πλαγιά.

Αυτόν λέει το ένστικτο μου να προσέχω, να ειδοποιήσω και τις γειτόνισσες φίλες μου να προσέχουν. Η ώρα περνάει και ακόμη τίποτε , έχω χάσει και αυτόν τον κυνηγό τον ήσυχο, ανησυχώ. Η ώρα περνάει και ακόμη τίποτε. Μήπως έκανα λάθος !!
Όχι, να τα ποδοβολητά των σκύλων , είναι δύο και ψάχνουν γρήγορα. Τίποτε το σπουδαίο , το μόνο που κάνουν είναι να τρομάζουν τους πάντες στο πέρασμα τους . Να , ο ένας έρχεται κατά πάνω μου με φόρα , τι να κάνω να φύγω ; Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ και με προσπερνά . Μου φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να πάω να κρυφτώ όσο καλύτερα μπορώ, πρέπει να είμαι προσεχτική και ξεκούραστη.



Όλη η μέρα πέρασε με σκύλους να τρέχουν για να με βρουν με τρόπο βιαστικό και βίαιο, ένας-δύο που πήγαν να καταλάβουν κάτι τους ξεγέλασα εύκολα.

Στο τέλος της ημέρας βλέπω ένα σκύλο με ταμπεραμέντο και έντονη αίσθηση για το τι κάνει. Είναι μαύρος με μακρύ τρίχωμα και έχει φλόγες πάνω στα μάτια , είναι μεθοδικός ταχύς, όσο χρειάζεται για να μην δημιουργεί ανεμοστρόβιλο στο δάσος.

Να με πήρε μυρουδιά , έρχεται με ατρόμητο τρόπο κοντά μου , τι να κάνω να φύγω , νιώθω σαν κάτι να με υπνωτίζει, δεν τον ξεγελώ με κατάλαβε με πλησιάζει!!

Πάλι με μπλόκαρε, κάνω να φύγω από την άλλη , αυτός με πονηρά γοργά-βήματα μου κλείνει τον δρόμο, τώρα με καθήλωσε, άργησα να φύγω, άργησα να φύγω, ήθελα να τον δω από κοντά να θαυμάσω την αρχοντιά του και τον δυναμισμό του.
Τα μάτια του γυάλισαν και το βλέμμα του ήταν βαθύ, το τρίχωμα του μαύρο και κόκκινο της φωτιάς. Το σώμα του λικνίζεται καθώς τρέχει , η μύτη του ιδρώνει προσπαθώντας με οδηγό τον αέρα να με βρει. Τελικά είναι μαγεία , αυτός ο σκύλος μοιάζει να είναι ο βασιλιάς του δάσους.
Ακόμη ένας ελαφρός ήχος και άλλος ένας μαύρος-κόκκινος διάβολος μου κλείνει τον δρόμο από την άλλη μεριά.



Νομίζω τον ερωτεύτηκα , αυτός ο σκύλος πρέπει να είναι μάγος και να , τα αργά βήματα ενός άντρα , που προσεχτικά έρχεται κοντά μας .
Τώρα καταλαβαίνω ποίος είναι, είναι αυτός που το ένστικτο μου έλεγε να προσέχω ο ΑΘΟΡΥΒΟΣ με τους μαυροκόκκινους διαβόλους του. Προσπαθεί να με σηκώσει από την θέση μου , ξανά και ξανά και με ξυπνά από την μαγεία που με έχει γεμίσει.

Νιώθω να με πιάνει μία φοβερή αγωνία, παγιδεύτηκα , τι να κάνω τώρα ;
Εκείνη την στιγμή την λύση μου την δίνει αυτός, ο ουρανός, αυτός ο γαλάζιος ουρανός που τόσο αγαπώ σε αυτή την χώρα , το σύννεφο ανοίγει και ένας ήλιος λαμπερός βγαίνει αστράπτοντας πάνω στο χιόνι που υπάρχει γύρω-γύρω.
Αυτή είναι η λύση να φύγω στο φως, εκεί είναι η σωτηρία σκέπτομαι γοργά.



Οι δύο διάβολοι μαρμαρωμένοι μπρος μου και πίσω τρέμουν σαν να αισθάνονται ότι είμαι έτοιμη να φύγω , ο αθόρυβος σαν να κατάλαβε κάτι ,προσπαθεί να κάνει μερικά μικρά βήματα ώστε να αποφύγει τον ήλιο που έχει μέσα στα μάτια του. Τώρα θα σηκωθώ θεαματικά και θα του αφιερώσω μερικές φιγούρες μου και έτσι γίνεται .

Ακούω δύο κρότους υπόκωφους αλλά δεν νιώθω τίποτε η καρδιά μου πετάει τα κατάφερα ξέφυγα. Μου φαίνεται μετά από τους κρότους σαν να άκουσα κάτι λέξεις από τον αθόρυβο, κάτι σαν , καλή σου νύχτα πονηρή θα τα πούμε αύριο.
Αύριο ναι ,αύριο. Τώρα σε λίγο, πρέπει να πάω κάτω για φαγητό και ελπίζω να βρω τις φίλες μου να μου πουν και να τους πω, πως πέρασα σήμερα.
Α ξέχασα έχω και τις δύο τελευταίες δοκιμασίες να περάσω , την πρώτη τώρα κατεβαίνοντας για φαγητό , θα πετάξω σαν σφαίρα και μπορεί να μην ακούσω πάλι αυτόν τον υπόκωφο κρότο χωρίς να βλέπω από που έρχεται και με το χάραμα την δεύτερη, φαγωμένη και αργή θα πετάξω ζικ-ζακ δίπλα στα δέντρα για το σπίτι μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου