Field trial
(Φήλντ Τράιαλ) είναι ένας αγώνας δράσης του κυνηγετικού σκύλου, που συνεισφέρει σημαντικά στην επιλογή των καλύτερων σκύλων φέρμας.
To field trials είνα τεστ βρετανικής έμπνευσης, όπως φαίνεται κι από την ονομασία τους.
Ο στόχος των αγώνων αυτών είναι η επiλογή των καλύτερων δυνατών αναπαραγωγών, δίνοντας έμφαση κυρίως στα φυσικά τους προσόντα.
Απ' αυτή τη σκοπιά, η εκπαίδευση δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά μέσο αξιολόγησης των ικανοτήτων του ατόμου.
Αυτή είναι και η διαφορά τους από τους υπόλοιπους τρόπους επιλογής (όπως για παράδειγμα τα γερμανικά τεστ, δηλαδή το πρακτικό κυνήγι, του οποίου ο τελικός στόχος είναι διαφορετικός).
Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι οι αγώνες των ί.ΐ. έρχονται σε αντίθεση με το κυνήγι, όπως συχνά αφήνουν να εννοηθεί όσοι δεν καταφέρνουν να πάρουν μια αξιοπρεπή θέση στην κατάταξη.
Ft. διοργανώνουν οι περισσότερες χώρες της δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, και εδώ και λίγο καιρό της Βόρειας Αφρικής. Η Γερμανία και η ανατολική Ευρώπη (με εξαίρεση την Κροατία και, εδώ και μερικά χρόνια, και την Πολωνία), εφαρμόζουν διαφορετικό τρόπο επιλογής.
Οι σκύλοι αγωνίζονται σόλο ή ανά ζεύγη.
Στην περίπτωση του ζεύγους, δύο άτομα με διαφορετικούς κυναγωγούς έρχονται απευθείας αντιμέτωπα, πράγμα που δηλώνει τη δυσκολία του αγώνα, ενώ αναδεικνύεται πιο εύκολα το αποτελεσματικότερο άτομο.
Όταν ο ένας από τους δύο σκύλους φερμάρει, ο άλλος οφείλει να σεβαστεί τη φέρμα του και να σταματήσει σε κάποια απόσταση, διαφορετικά κινδυνεύει να αποκλειστεί.
Οι αγώνες με ζεύγη απευθύνονται σε έμπειρους σκύλους ή σε σκύλους που έχουν ήδη κάποιο τίτλο πρωταθλητή στη σχετική κατηγορία.
Βασικοί κανόνες
Γενικός ορισμός: Ο βασικός κανόνας είναι οι ίδιος σε όλες τις κατηγορίες.
Ο σκύλος έχει ένα χρονικό περιθώριο 15 λεπτών, για να εντοπίσει και να φερμάρει τουλάχιστον ένα φτερωτό θήραμα.
Χρήση του τερέν: Αυτό προϋποθέτει την καλύτερη δυνατή χρήση του τερέν, δεδομένου του σύντομου χρονικού διαστήματος που έχει στην επιλογή του.
Ετσι, λοιπόν, τα Ft εξετάζουν την "αποτελεσματικότητα" του σκύλου, αν και πολύ συχνά οι άπειροι κυνηγοί πιάνονται στον ύπνο εξαιτίας της συντομίας του χρόνου.
Η ποιότητα της φέρμας: Φυσικά, κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, είναι απαραίτητο η φέρμα να είναι σταθερή και ακριβής.
Ενας σκύλος που ψάχνει γρήγορα και μακριά θα ήταν εντελώς ακατάλληλος, αν δεν ήταν σε θέση να μπλοκάρει τα πουλιά μέχρι να έρθει ο κυναγωγός του.
Εξάλλου, η προσπέραση πουλιών που βρίσκονται στο τερέν, ή η τροπή τους σε φυγή, χωρίς πρώτα ο σκύλος να τα έχει δείξει, σημαίνουν αποκλεισμό.
Το στυλ: Τα άτομα, τέλος, εξετάζονται και στο στυλ που χαρακτηρίζει τη φυλή τους και που καθορίζεται από τον τρόπο καλπασμού, φέρμας και ελέγχου των αναθυμιάσεων.
Μόνο άτομα με στυλ σύμφωνο με το πρότυπο μπορούν να μεταδώσουν στους απογόνους τους αυτά τα πρωταρχικά χαρακτηριστικά της φυλής τους.
Αν η δοκιμασία προβλέπει την απονομή του CACIT (διεθνές CACT), τα άτομα που έχουν κερδίσει CACT παίρνουν μέρος σε ένα μπαράζ που κρίνει αποκλειστικά την κίνηση.
Ο δεύτερος, αν το αξίζει, μπορεί να λάβει το RCACIT. Για να στεφθεί ένα άτομο παγκόσμιος πρωταθλητής εργασίας, θα πρέπει να έχει λάβει δύο CACIT σε δύο διαφορετικές χώρες, συν μία διάκριση σε διεθνή έκθεση.
Κατάταξη
Στο τέρμα της δοκιμασίας, τα σκυλιά που δεν έχουν αποκλειστεί κι έχουν κερδίσει τουλάχιστον έναν πόντο, κάνοντας φέρμα που ακολουθείται από απόλυτη και αυθόρμητη ακινησία στο πέταγμα του θηράματος, μπαίνουν στη βαθμολογία με διάκριση που μπορεί να είναι ΚΑΛΟΣ - ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ -ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ.
Ο πρώτος Εξαίρετος του αγώνα μπορεί επιπλέον να κερδίσει το CACT (Certificat d' Aptitude au Champion nat de Travail: Πιστοποιητικό Ικανότητας στο Πρωτάθλημα Εργασίας) και ο δεύτερος Εξαίρετος το αναπληρωματικό CACT (RCACT). Οι διάφοροι τίτλοι πρωταθλητή εργασίας δίνονται σε άτομα που έχουν ήδη κερδίσει αρκετά CACT (ο αριθμός που απαιτείται εξαρτάται από τη χώρα και το είδος του αγώνα).
Ο κάτοχος ενός RCACT μπορεί να επωφεληθεί ενός CACT, αν δεν έχει τη δυνατότητα να το επικυρώσει.
Εκθέσεις μορφολογίας
Εντάξει λοιπόν, λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει και έχουμε πεισθεί ότι η μορφολογία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ικανότητα του σκύλου όσον αφορά την εργασία. Αυτό προκύπτει από την απλή λογική που λέει ότι για να αποδώσει ένας σκύλος στην εργασία για την οποία προορίζεται πρέπει να έχει τα κατάλληλα σωματικά προσόντα. Όμορφος λοιπόν ή μάλλον σωστός είναι ένας σκύλος όταν πλησιάζει στα στάνταρτ που έχουν προδιαγράψει εκείνοι οι οποίοι τον έχουν «κατασκευάσει» και εγγράψει στον Κυνολογικό Όμιλο της χώρας τους σαν εθνική φυλή.
Παρόλο όμως που όλοι μας έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μορφολογία δεν σημαίνει ομορφιά, πολύ συχνά πέφτουμε στη παγίδα να θαυμάζουμε ένα σκύλο για το όμορφο παρουσιαστικό του και να φανταζόμαστε ότι θα είναι εξίσου ικανός στην εργασία του όσο καλός δείχνει στη μορφολογία του. Συχνά ακούμε, ακόμα και σε σοβαρούς τηλεοπτικούς σταθμούς, να αποκαλούν τις εκθέσεις μορφολογίας «καλλιστεία σκύλων» !
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η μορφολογία πρέπει να είναι ο καθρέπτης της εργασίας. H ασφαλέστερη απόδειξη είναι η ίδια η φύση. Ο κάθε ζώντας οργανισμός βρίσκεται στο «βέλτιστο» ή κοντά στο βέλτιστο (optimum) της μορφολογίας του είδους του.
Το optimum δε αυτό δεν είναι σταθερό και αμετακίνητο. Εφόσον το περιβάλλον μεταβάλλεται, κάθε είδος οφείλει να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και να εξελίσσεται συνεχώς, αλλιώς, απλά θα εξαφανιστεί.
Η λεοπάρδαλης έχει την ιδανική μορφολογία για να πετυχαίνει να αναπτύσσει τις ταχύτητες που χρειάζεται για να προλάβει το θύμα της και τυχαίνει να είναι όμορφη. Πολύ όμορφη μάλιστα. Ειδικά όταν την βλέπει κανείς να αναπτύσσει τις ταχύτητες των 100-110 χιλ. δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την άπειρη ομορφιά της και την αρμονία των κινήσεών της. Όμως και ο πανάσχημος μυρμηγκοφάγος με την αποκρουστική προβοσκίδα του είναι μορφολογικά ιδανικός! Το ίδιο και η ύαινα αλλά και η κατσαρίδα!
Μορφολογία λοιπόν σημαίνει κατασκευή κατάλληλη για την εργασία για την οποία κάθε είδος προορίζεται.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ίδιο ισχύει για τα σκυλιά μας, αλλά θα πρέπει να είμαστε λίγο σκεπτικιστές και αρκετά προσεχτικοί, απλούστατα διότι τις περισσότερες φυλές που βλέπουμε σήμερα δεν τις έχει πλάσει η φύση αλλά ο άνθρωπος.
Σήμερα οι εκθέσεις σκύλων που γίνονται την Eλλάδα συγκεντρώνουν 400-500 συμμετοχές κατά μέσο όρο. Αν και αρκετός δρόμος προόδου μας περιμένει ως χώρα, γεγονός είναι ότι το χόμπι μας, που στέκεται πλέον γερά στα πόδια του, έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και να εκλαϊκεύεται, αποκτώντας τις πραγματικές υγιείς διαστάσεις του. Η εξάπλωση αυτή σημαίνει ότι καθημερινά καινούργιος κόσμος προσελκύεται από αυτό και θέλει να συμμετέχει. Η αρχή γίνεται με την πρώτη επίσκεψη σε μια έκθεση σκύλων όπως , όπου τα ερωτήματα είναι πολλά και δυστυχώς η δυνατότητα να απαντηθούν ενημερώνοντας τους νεοφερμένους είναι σχετικά μικρή. Ας δούμε λοιπόν τις συνηθέστερες από αυτές τις απορίες:
Τι συμβαίνει σε μια έκθεση σκύλων;
Πάρα πολλά! Το σημαντικότερο, ή «σκελετοδομή», είναι ότι εκτροφείς και εκθέτες παρουσιάζουν (εκθέτουν, επιδεικνύουν) τους σκύλους τους προς τον κριτή αλλά και το κοινό, προκειμένου ο πρώτος να επιλέξει τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα κάθε φυλής ώστε αυτά να χρησιμοποιηθούν στην αναπαραγωγή με σκοπό τη συνεχή βελτίωση κάθε φυλής. Η έκθεση επίσης είναι εορτασμός, τόπος συνάντησης και γνωριμίας, πεδίο συναγωνισμού και ευγενούς άμιλλας, πηγή ενημέρωσης και επιμορφωτική εκδήλωση, φόρος τιμής στον καλύτερο φίλο του ανθρώπου, εξύμνηση , θαυμασμός & επιβράβευση των ποιοτικών σκύλων και των προσπαθειών των εκτροφέων και ιδιοκτητών τους, χώρος επαφής της εγχώριας κυνοφιλίας και κυνοτροφίας με το πλατύ κοινό και άλλα πολλά...
Τι σημαίνει «αντιπροσωπευτικότερα δείγματα»;
Η κάθε μία καθαρόαιμη φυλή σκύλου έχει ένα πρότυπο. Το (γραπτό) αυτό πρότυπο είναι η λεπτομερής περιγραφή του τέλειου εκπροσώπου της φυλής, του ιδανικού. Χαρακτηριστικά μορφολογίας (εξωτερικά) και ανατομικά, σωματικές αναλογίες, ποιότητα και χρώμα τριχώματος, δομή και κίνηση αλλά και χαρακτήρας, είναι οι σημαντικότερες παράμετροι που καλύπτονται στο πρότυπο και αξιολογούνται από τον κριτή. Αυτός συγκρίνει τον κάθε σκύλο που εξετάζει με το ιδεώδες πρότυπο της φυλής του. Οι σκύλοι εκείνοι που ανταποκρίνονται / ταυτίζονται στον μεγαλύτερο βαθμό με αυτό επιβραβεύονται. Και επειδή τέλειος σκύλος δεν υπάρχει, θα λέγαμε ότι ο σκύλος που κατά την άποψη του εκάστοτε κριτή παρουσιάζει τα σημαντικότερα προτερήματα ή επιθυμητά χαρακτηριστικά και τις λιγότερες σημαντικές ατέλειες, διακρίνεται.
Και πώς στον τελικό (για την επιλογή του Καλύτερου Ομάδος π.χ.) ο κριτής επιλέγει ανάμεσα σε σκύλους διαφορετικών φυλών;
Με τον ίδιο τρόπο, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω. Ο κριτής δεν συγκρίνει τους σκύλους μεταξύ τους, αλλά με το πρότυπο της φυλής τους. Εάν π.χ. ο βαθμός ταύτισης ενός συγκεκριμένου Ροτβάιλερ με το πρότυπο της φυλής του είναι μεγαλύτερος από εκείνον ενός συγκεκριμένου Ντόμπερμαν με το δικό του πρότυπο φυλής τότε, κατά την άποψη του συγκεκριμένου κριτή, το Ροτβάιλερ θα είναι πρώτο και το Ντόμπερμαν δεύτερο...
Γιατί οι απόψεις των κριτών συχνά διαφέρουν;
Για πολλούς λόγους - και όχι γιατί ο ιδιοκτήτης ενός σκύλου δωροδοκεί τον κριτή με μεγαλύτερο ποσό από τον ιδιοκτήτη του άλλου!!! Επιγραμματικά: α) η συνολική αξιολόγηση και «εκτίμηση» ενός σκύλου εξάγεται από τον συνυπολογισμό τόσων πολλών διαφορετικών χαρακτηριστικών και παραμέτρων, ώστε συχνά το πόρισμα του ενός ειδικού διαφέρει από του άλλου β) διαφορετικοί κριτές δίνουν βαρύτητα σε διαφορετικά χαρακτηριστικά, θεωρώντας τα μεν ή τα δε πιο σημαντικά-άλλοι στο κεφάλι, άλλοι στην κίνηση, άλλοι στην παρουσία του σκύλου μέσα στο στίβο κ.λ.π.- γ) η παρουσία, φυσική κατάσταση, κίνηση και γενική «ακτινοβολία» και διάθεση μπορεί να διαφέρει σημαντικά από έκθεση σε έκθεση δ) ένα κουτάβι-«ασχημόπαπο» που μέχρι τους 15 πρώτους μήνες της ζωής του δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τους κριτές που έτυχε να το έχουν κρίνει μέχρι τότε, εν τέλει ωριμάζει και «ανθίζει» καταπλήσσοντας τους επόμενους. Αλλά και αντιστρόφως...! Τέλος, καλό είναι να έχει κανείς υπ΄ όψιν του ότι σε όλους τους τομείς οι απόψεις των ειδικών συχνά διαφέρουν. Στην περίπτωση του χόμπι μας, το οποιοδήποτε αποτέλεσμα σε 2-3 μόνον εκθέσεις δεν σημαίνει τίποτα, αν ο σκύλος δεν ενηλικιωθεί και δεν έχουμε την άποψη 10-15 διαφορετικών κριτών τουλάχιστον...
Το C.A.C (ή «πιστοποιητικό πρωταθλήματος μορφολογίας») απονέμεται από τον κριτή σε ένα σκύλο τον οποίο θεωρεί πραγματικά εξαιρετικής γενικής ποιότητας και άξιο να φέρει τον τίτλο του πρωταθλητή. Ο κριτής δεν υποχρεούται να απονείμει το CAC παρά μόνον εάν πιστεύει ότι ο σκύλος το αξίζει (και μόνον σε ένα αρσενικό και ένα θηλυκό ζώο σε κάθε φυλή). Με τρία CAC από τρεις διαφορετικούς κριτές ο σκύλος αποκτά τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος.
Ένας σκύλος πρέπει να είναι εκπαιδευμένος για να συμμετάσχει στην έκθεση;
Όχι με την κλασική έννοια. Δεν απαιτείται δηλαδή από τον σκύλο να εκτελέσει εντολές «κάτσε» ή «μείνε» ή «έλα» κ.λ.π. Πρέπει όμως μέσα στο στίβο να επιδεικνύει καλή συμπεριφορά, να είναι ήρεμος με τα άλλα σκυλιά, να δεχθεί χωρίς φόβο ή επιθετικότητα την εξέταση από τον κριτή, καθώς και να παραμείνει στη στάση παρουσίασης που τον τοποθετεί ο χειριστής του. Όλα αυτά χρειάζονται από ελάχιστη έως αρκετή προπόνηση, ανάλογα με το συγκεκριμένο σκύλο και τη φυλή.
Γιατί οι κριτές ζητούν από τους χειριστές να κινήσουν τους σκύλους τους μέσα στο στίβο;
Για να αξιολογήσουν την κίνηση, η οποία αποτελεί σημαντική παράμετρο και ένδειξη της κατασκευής αλλά και της ψυχοσύνθεσης του ζώου.
Τι σημαίνουν οι τίτλοι «C.A.C» και «πρωταθλητής»;
Είναι οι κριτές ηθικά ακέραιοι και αντικειμενικοί;
Στη ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφία τους, ναι. Ο κριτής δεν κρίνει μόνον: "κρίνεται" από εκθέτες, κοινό και οργανωτές και δεν ριψοκινδυνεύει το κύρος του.
Μπορεί κανείς να αγοράσει κουτάβια στην έκθεση;
Όχι, γιατί η παρουσία τους δεν επιτρέπεται (προκειμένου να προστατευθούν από ασθένειες). Μπορεί όμως να έρθει σε επαφή με τους εκτροφείς και να ενημερωθεί ή να «κλείσει» κουτάβι.
Είναι οι κριτές επαγγελματίες;
Όχι.
Γιατί οι σκύλοι παρουσιάζονται «στημένοι» με ένα συγκεκριμένο τρόπο;
Προκειμένου ο κριτής να τους αξιολογήσει βλέποντας ένα περίγραμμα που πλησιάζει κατά το δυνατόν στην ιδανική εικόνα και να κάνει τις απαιτούμενες διεργασίες στο μυαλό του.
Από πού μπορεί κανείς να ενημερωθεί για το πότε και πού πραγματοποιείται μια έκθεση;
Aπό τον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδος (Κ.Ο.Ε), τους κυνοφιλικούς ομίλους και τα ειδικά περιοδικά που κυκλοφορούν στα περίπτερα.
Γιατί πολλοί σκύλοι στις εκθέσεις είναι κλεισμένοι σε κλουβιά;
Τα ειδικά κλουβιά δεν είναι τιμωρία, αλλά ο χώρος όπου οι σκύλοι έχουν μάθει να παραμένουν μέχρι τη στιγμή της προετοιμασίας τους για το στίβο. Στο κλουβί ο σκύλος είναι ήρεμος, απερίσπαστος από την παρουσία ανθρώπων και άλλων σκύλων και με το τρίχωμά του καθαρό μέχρι τη στιγμή της παρουσίασής του.
Πότε είναι η καταλληλότερη στιγμή να πλησιάσει κανείς τον ιδιοκτήτη ή εκτροφέα για να κουβεντιάσει μαζί του;
Αφού έχει τελειώσει με την παρουσίαση του / των σκύλου /ων του. Πιο πριν συνήθως υπάρχει αρκετό άγχος και προετοιμασία.
Πού αντιστοιχούν τα καρτελάκια με τους αριθμούς που φέρουν στα ρούχα τους οι εκθέτες;
Στον κατάλογο της έκθεσης, στον αντίστοιχο αριθμό συμμετοχής του σκύλου, με τα πλήρη στοιχεία του (επίσημο όνομα, γονείς, ημερομηνία γέννησης, αριθμός γενεαλογίου, όνομα εκτροφέα και στοιχεία ιδιοκτήτη).
Γιατί πολλές φυλές είναι κουρεμένες ή χτενισμένες «περίεργα»;
Εκτός του ότι είναι υποτιμητικό για τον κριτή, το κοινό, αλλά και την ίδια τη φυλή να παρουσιάζεται ένας σκύλος άπλυτος, αχτένιστος και με το τρίχωμα απεριποίητο ή γεμάτο κόμπους, σε ορισμένες φυλές (π.χ. Κανίς) απαιτούνται από το πρότυπο συγκεκριμένοι τρόποι κουρέματος ή παρουσίασης του τριχώματος, συνήθως επιβεβλημένοι από την ιστορική παράδοση και το ρόλο της φυλής. Αυτό βέβαια αφορά μόνο την έκθεση.
Οι ιδιοκτήτες των σκύλων που βραβεύονται κερδίζουν χρήματα;
Όχι. Συνήθως αναμνηστικά κύπελλα ή μετάλλια, εκτός βέβαια από την ηθική ικανοποίηση. Είναι χόμπι.
Τελικά, τόσος κόπος και έξοδα, μόνο για την ηθική ικανοποίηση; Μήπως είστε λιγάκι «τρελοί»;
Πολύ πιθανόν! Όμως το διασκεδάζουμε: γιατί τι θα ήταν η ζωή χωρίς χόμπι, πάθος, όνειρα, όραμα-και εάν κάναμε όλοι τα ίδια; Tέλος, τρελοί ή όχι, όταν οι μεγάλες ευρωπαϊκές εκθέσεις συγκεντρώνουν 10-20.000 σκύλους και 100-200.000 επισκέπτες, σίγουρα δεν είμαστε λίγοι...
Αρθρο απο τον Γ Κωστοπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου