Alectoris chukar
Στο έργο του «Τα ζώα μου και τα πουλιά» ο Γεώργιος Δροσίνης γράφει και για «μία Πέρδικα στο καλαμένιο της κλουβί μου ήρθε λεβέντισσα από κάποιο αιγαιοπελαγίτικο νησί, για να με ξυπνά κάθε ξημέρωμα με το νοσταλγικό της κράξιμο προς τις κυματόδαρτες πλαγιές του νησιού της».
Έχει παρατηρηθεί ότι οι πέρδικες για να αποφύγουν τον κυνηγό πολλές φορές πατάνε πάνω από την θάλασσα για να πάνε σε ένα άλλο όρμο η γκρέμι , αφήνοντας τον κυνηγό και τον σκύλο του να τις κοιτά με απογοήτευση .Τώρα πρέπει να περπατήση πίσω και όλο τον γύρω γύρω δρόμο αν θέλει να τις ξαναδεί !! Τον χειμώνα τις βρίσκουμε πιο ψηλά , σε βράχια , σε πλαγιές η σε εγκαταλελειμμένα χωράφια. Το βράδυ πάνε για κούρνιασμα σε συγκεκριμένο μέρος που έχει επιλέξει ο αρχηγός του κοπαδιού
Αξιοσημείωτη είναι και η γνώση-αντίληψη του γύρου χώρου που διαβιούν , γνωρίζοντας σχισμές η βαθουλώματα βράχων , κυρίως σε σκιερά μέρη , όπου διατηρούνται μικρές ποσότητες νερού η υγρασία, τα οποία η πέρδικα εκμεταλλεύεται με πολλή σοφία. Οι Νησιώτικες πέρδικες αναζητούν την τροφή τους το πρωί και το απόγευμα αργά. Ενδιάμεσα αναζητούν νερό, για να δροσιστούν , ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες . Λαμβάνουν όμως υγρασία και από διάφορα φυτά η βολβούς. Σήμερα η Νησιώτικη πέρδικα βρίσκεται σε κίνδυνο , βασικά λόγο της εγκατάλειψης της καλλιέργειας των αγρών και της καταστροφής του βιοτόπου της. Όλες οι παραλίες των κυκλαδίτικων νησιών χτίζονται η δίνονται στην άγρια τουριστική εκμετάλλευση.
Το άνοιγμα δρόμων μέχρι την τελευταία παραλία επίσης και το κυνήγι όλο τον χρόνο εφ' όσον δεν υπάρχει φύλαξη. Δεν επιτρέπεται να κλείνονται νησιά 5-6 χρόνια για να κυνηγάνε μόνο οι ντόπιοι και οι φίλοι τους η όταν ανοίγουν άλλα μετά από χρόνια να γίνεται ομαδική σφαγή καθημερινώς από καραβάνια κυνηγών……. επειδή δεν υπάρχει έλεγχος. Κάτι προσπαθούν να κάνουν μερικοί φιλότιμοι και μικροί σύλλογοι , αλλά χρειάζονται βοήθεια και οικονομική και ειδική.
http://www.gpeppas.gr/chukar/chukar.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου