>

Το “Μπεκατσόσκυλο”

Η σημαντικότερη και η πιο επίπονη, αλλά και η πιο απολαυστική εργασία για έναν εκπαιδευτή, είναι η εκπαίδευση που παρέχει στο σκύλο σε άγριο θήραμα, είτε αυτό είναι πέρδικα, μπεκάτσα ή ορτύκι. 0 εκπαιδευτής πρέπει να οδηγήσει το σκύλο στο θήραμα, που τις πιο πολλές φορές είναι δυσεύρετο, τηρώντας όλους τους κανόνες ενταξίας και μεθοδικότητα που έχει ήδη διδάξει το σκύλο.
Πριν από αρκετά χρόνια, μου ήταν πολύ δύσκολο να διανοηθώ ότι στις εξόδους μου για μπεκάτσα θα έπρεπε να έχω μαζί μου σκύλους - μαθητές πελατών μου, με ότι αυτό συνεπάγεται, λάθη και απροσεξίες, αφού δεν ήμουν διατεθειμένος να χάσω καμία απ' τις λιγοστές συναντήσεις μου με τις μπεκάτσες, εξαιτίας τους. Όμως με τα χρόνια διαπίστωσα ότι τελικά το να πλάθεις σκύλους ικανούς μπεκατσοκυνηγούς είναι ευτυχία, τόσο γιατί απολαμβάνεις τη δημιουργία σου, όπως ο δάσκαλος το μαθητή του, όσο και γιατί έχεις την ευλογία να κάνεις το πάθος σου επάγγελμα.

Μετά το πέρας της βασικής εκπαίδευσης στην υπακοή, ενταξία, μεθοδική έρευνα, σταθεροποίηση φέρμας, απόρτ και είσοδο στο πυκνό και σε ηλικία τέτοια που να επιτρέπει να βγάλουμε το σκύλο μας για μερικές ώρες στο βουνό, οδηγώ τους σκύλους μου στο δάσος για τις πρώτες τους συναντήσεις με τις μπεκάτσες. Συνήθως εκμεταλλεύομαι περιοχές που γνωρίζω ακριβώς που είναι οι μπεκάτσες με απόκλιση 500 μ2 και κατευθύνω το σκύλο με βοηθό τον άνεμο μόνο του στην πρώτη συνάντηση. Επιλέγω οι περιοχές εκπαίδευσης να είναι ανοιχτές, χωρίς πυκνή βλάστηση, έτσι ώστε να μην προβληματίζω το σκύλο αλλά να διευκολύνω παράλληλα την ερευνά του και την οπτική του επαφή -καταδίωξη με τη μπεκάτσα. Τα αποτελέσματα από την πρώτη ήδη συνάντηση είναι ενθαρρυντικά και στη χειρότερη περίπτωση βγαίνουμε κερδισμένοι, αφού καταφέραμε να βάλουμε στη μύτη του σκύλου μια καινούργια ιδιαίτερη μυρωδιά και παράλληλα μια ιδιαίτερη οπτική εικόνα, αυτή του ξεπετάγματος της μπεκάτσας.

Στις πρώτες συναντήσεις ο νεαρός σκύλος, συνήθως δεν μπορεί να φερμάρει τη μπεκάτσα, αυτό όμως ποικίλει ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία, το χαρακτήρα και το μυαλό του κάθε σκύλου. Ένας ισορροπημένος και έξυπνος σκύλος συνήθως στην τέταρτη με πέμπτη επαφή του με τη μπεκάτσα, θα φερμάρει καλά και σταθερά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έγινε μπεκατσόσκυλο. Συνηθίζω να αφήνω την ίδια τη φύση να διορθώνει τα λάθη των σκύλων μου και πιο συγκεκριμένα οι επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες προσεγγίσεις του νεαρού μου σκύλου στη μπεκάτσα, ενεργούν σαν διορθώσεις τόσο στον τρόπο προσέγγισης του σκύλου, όσο και στην απόσταση απ' το θήραμα. Αυτό σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν θα επιβραβεύσω το σκύλο μου, με πυροβολισμό στο θήραμα για την απόκτηση του, εάν τόσο ο τρόπος που προσέγγισε τη μπεκάτσα, όσο και η απόσταση που την μπλοκάριζε δεν ήταν ικανοποιητική.

Τέλος, αρχίζω να δυσκολεύω κατά ένα βαθμό την περιοχή έρευνας του νεαρού σκύλου, φροντίζοντας να έχει κάθε φορά εναλλαγές στη βλάστηση, αλλά διατηρώντας πάντα τους όρους που έθεσα παραπάνω. Όλα τα σκυλιά που θα συναντήσουν μπεκάτσες και διακρίνονται από κυνηγετικό πάθος θα κυνηγήσουν τη μπεκάτσα, σίγουρα όμως ελάχιστα είναι εκείνα που θα κερδίσουν το χαρακτηρισμό μπεκατσόσκυλο.
Κάθε ένας κυνηγός έχει ένα διαφορετικό τρόπο για να κυνηγάει τη μπεκάτσα, άλλοι θέλουν τα σκυλιά τους με κοντινή έρευνα και πάντα σε οπτική επαφή, άλλοι θαυμάζουν και κυνηγούν με ένα σκύλο, ακούγοντας μόνο το μπίπερ του και άλλοι ψάχνουν τον ιδανικό σκύλο που κυνηγά με μυαλό, με ρυθμό στα όρια της επαφής, με εξαίρετη αίσθηση του θηράματος που κυνηγά, αλλά και αίσθησης του επαγγελματισμού του. Όλοι ιδρωμένοι και κουρασμένοι, καταξιωμένοι κυνηγοί, γυρνούν στο αμάξι καταμετρώντας στα δάχτυλα του ενός χεριού τις επιτυχίες τους και είναι ευτυχισμένοι, ενώ δίπλα τους «κυνηγοί» ατσαλάκωτοι και στεγνοί, καρπώνονται πρωί και βράδυ λαθραία τη βασίλισσα του δάσους.

Κατά τη γνώμη μου ύστερα από ένα τέταρτο του αιώνα που κυνηγώ ακατάπαυστα, πρωί και βράδυ, για πέντε συνεχείς μήνες το χρόνο τη μπεκάτσα, και με ένα πλήθος εναλλασσόμενων σκύλων που με ακολουθούν στο κυνήγι της, πιστεύω ότι το ιδανικό μπεκατσόσκυλο είναι σίγουρα ανεξαρτήτου ράτσας, αλλά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αστείρευτο κυνηγετικό πάθος, επιμονή και διάρκεια, μυαλό και εξυπνάδα, αυτοπεποίθηση και πρωτοβουλία, προσαρμοστικότητα και αίσθηση θηράματος, κατά κλίση του μεθοδική έρευνα και συνετή συνεργασία.
Το αληθινό μπεκατσόσκυλο είναι εκείνο που δεν σταματάει να ψάχνει ώσπου να βρει τη βασίλισσα και να την καθηλώσει στο έδαφος, περιμένοντας υπομονετικά τον κυναγωγό να φτάσει κοντά, είναι εκείνο που σου δημιουργεί την αίσθηση της σιγουριάς που φαντάζει να έχει δεμένες τις μπεκάτσες στη μύτη του.

Toy Σπύρου Δέδε.

Γκόρντον Σέττερ

Αυτός ο Σκωτσέζος σκύλος επιλέχτηκε κυρίως από τον Αλέξανδρο τον IV, δούκα του Gordon. Μέχρι τον XIX αιώνα, η εκτροφή αυτών των κυνηγετικών σκύλων γίνονταν σε μειωμένη κλίμακα. Μόνο οι ευγενείς μετακινούνταν για μια επίβαση και αυτό μόνο για σκύλους δρομείς. Οι σκύλοι φέρμας έμεναν στον τόπο καταγωγής τους. Το Γκόρντον χρησιμοποιούνταν για το κυνήγι, αλλά και για να προσέχει τα κοπάδια. Ο δούκας όξυνε την όσφρηση αυτών των σκύλων μέσω μιας αυστηρής επιλογής. Επιθυμούσε άτομα γεροδεμένα και ανθεκτικά, κατάλληλα τόσο για τις κοιλάδες, όσο και για τα βουνά.
Το Γκόρντον Σέττερ είναι λοιπόν πρώτα απ’ όλα ένας μαραθωνοδρόμος, που συνδυάζει μυϊκή δύναμη και λεπτή δυνατή όσφρηση. Ο καλπασμός του, ελαφρώς κυματοειδής, δεν είναι πολύ γρήγορος όπως εκείνος των ξάδελφών του, αλλά μπορεί να διατηρεί αυτό το ρυθμό για πολλές ώρες. Είναι άπληστος στην έρευνα, αλλά ακολουθώντας το ρυθμό του. Σε ένα περιβάλλον κλειστό και πυκνό θα «λογγώσει» με ευκολία, το ύψος των 65 εκ. στο ακρόμυο του επιτρέπει να διεισδύει στη βλάστηση χωρίς να κοπιάζει ιδιαίτερα και να καταναλώνει πολλή ενέργεια.

Είναι αποτελεσματικό και δύσκολα κάνει λευκές φέρμες. Όταν φερμάρει με το κεφάλι ψηλά, το κάνει με μεγάλη σιγουριά. Το πλησίασμά του στη μπεκάτσα είναι ανοιχτό και ευθύ, αλλά δύσκολα καταφέρνει να την μπλοκάρει οριστικά. Όμως, εντυπωσιάζει το θήραμα, καταφέρνει να το δαμάσει γι αρκετά λεπτά και επιτρέπει συνεπώς στον κυνηγό να πάρει καλή θέση. Έχει την ικανότητα να τραβάει την προσοχή της μπεκάτσας. Δυστυχώς, στο δάσος μειονεκτεί λόγω του σκούρου τριχώματός του και υποφέρει αρκετά στη ζέστη.

Είναι ένας σκύλος ήρεμος, σίγουρος και παθιασμένος. Διαθέτει εξαιρετικά ευκολομεταχείριστο χαρακτήρα, ευφυΐα πάνω από το μέσο όρο, τέλεια συμπληρωματικότητα με τον ιδιοκτήτη του, ικανότητα ν’ αξιολογεί τις καταστάσεις. Όλα αυτά είναι προσόντα που κάνουν το Γκόρντον έναν σκύλο κατάλληλο για το δάσος. Η μορφολογική κατασκευή του μας υποδεικνύει ότι είναι παρά φύση να τον κάνουμε πάση θυσία έναν σκύλο μεγάλης έρευνας. Αυτός ο ανθεκτικός σκύλος διαθέτει θάρρος και αθλητικές ικανότητες, δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα. Χωρίς να έχει το στυλ του Αγγλικού Σέττερ, ούτε τα ιδιοφυή χαρακτηριστικά του Ιρλανδικού, είναι ένας σκύλος αγροτικός και αποτελεσματικός, ο οποίος τα καταφέρνει αρκετά καλά με τις μπεκάτσες.
Η κατασκευή αυτού του Σέττερ, ο καταπληκτικός χαρακτήρας του και η ήρεμη δύναμή του ενεργούν ως δια μαγείας πάνω στα θηράματα, τα οποία υπνωτίζονται από την επιβλητικότητα αυτού του μεγάλου σκύλου.